De wedstrijd tegen koploper WLC 1 werd vooraf door ons als een kansloze missie beschouwd. De gemiddelde rating van de Eindhovenaren was 2141, bijna 200 punten meer dan die van PMC 1 (1959). Zelfs als John en Jan, die verhinderd waren, hadden meegespeeld, zouden we het moeilijk hebben gehad. Maar schaken is een kansspel, en de kansen lagen deze keer aan onze kant.
De score werd geopend door invaller Frans Hazenberg, die een sterk seizoen speelt. Hij zette zijn tegenstander al vanaf het begin onder druk en won snel en overtuigend. Daar tegenover kwam even later het verlies van Michel te staan. Michel was aan bord 1 gezet omdat hij tegen sterke tegenstanders nog wel weet te verrassen, maar deze keer bleef een verrassing uit. Michel: “Mijn zwakke plek was f7. Ik lette daar de hele partij op, behalve op het moment dat ik lang rokeerde. Mijn tegenstander sloeg meteen op f7 in en de partij was over”.
Ikzelf volgde met een remise, in een partij waarin van beide kanten werd gezocht naar mogelijkheden om de stelling open te breken, maar die werden niet gevonden.
Pas in de tijdnoodfase begonnen de overige uitslagen binnen te druppelen. Toon Janssen, die de laatste tijd matig in vorm was, speelde een modelpartij. Supergeconcentreerd won hij de ene na de andere pion zonder tegenspel toe te staan.
Ook Luuk speelde een uitstekende partij tegen de sterkste speler van WLC, Sascha Kurt. Omdat Luuk in de opening moeilijk los kon komen, offerde hij een kwaliteit. Zijn loper bleek echter minstens gelijkwaardig aan de vijandelijke toren en Luuk kreeg zowaar winstkansen. Nadat zijn opponent de kwaliteit had teruggegeven, ontstond een toreneindspel met een pion voor Luuk. Deze bleek net niet voldoende te zijn voor de winst.
Een nederlaag van Ronald bracht het Eindhovense team weer gelijk met PMC. Ronald had in een moeilijke stelling een uitval gedaan met zijn paard, maar zoals dat ook vaak gaat met voetballers die in hun eentje doordringen in het strafschopgebied, werd het paard ingesloten. Ronald speelde nog een tijdje door met een stuk minder, maar moest zich bij het onvermijdelijke neerleggen.
Stand 3-3 met de partijen van onze twee Wimmen nog aan de gang. Gielen had een pion meer en leek te gaan winnen, Molenkamp had al vanaf het begin een aanval te verduren gehad die van zijn stelling een gatenkaas had gemaakt. Twee vrijpionnen van zijn tegenstander zouden snel een beslissing forceren, zo leek het. Maar het liep andersom. Wim Gielen zag een winnende combinatie over het hoofd en onderschatte daarna de tegenkansen van zijn opponent, met een geslaagde mataanval tot gevolg. Maar Wim Molenkamp bewees weer eens dat hij op zijn best is in schijnbaar hopeloze stellingen. Met enkele torenschaakjes, gevolgd door een onverwacht pionschaakje, wist hij de vijandelijke koning en dame op een lijn te krijgen, wat hem na nog een torenschaak de dame opleverde. Zo werd de eindstand 4-4, met niet eens zoveel geluk aan onze kant.
PMC 1 heeft nu zes matchpunten en heeft er nog wel een of twee nodig om in de derde klasse te blijven, maar als we de vorm van de wedstrijd tegen WLC handhaven, mag dat geen probleem zijn.
Voor de gedetailleerde uitslagen, zie https://knsb.netstand.nl/pairings/view/17466
Wopke Veenstra