Zeven remises en één nederlaag. Dat was het eindresultaat van de wedstrijd van PMC 1 tegen Zuid Limburg 3. De uitslag weerspiegelde de gelijkwaardigheid van de twee teams, die helaas een gevolg was van de afzeggingen aan onze kant. We moeten het al zonder Theo doen, maar deze keer waren er ook afzeggingen van John, Jan en Michel. Zij werden vervangen door Frans Hazenberg, Hidde Knippenberg en Jo de Valk. Nog steeds hadden we daarmee een team dat Zuid Limburg kon verslaan, maar dan moest het een beetje meezitten. En dat deed het niet.
Luuk was als eerste klaar. Zijn zwakkere opponent ruilde alles af wat hem voor de voeten kwam en wist daarmee een stelling te bereiken waar alle leven uit verdwenen was. Remise, en dat gold even later ook voor Hidde. Hij was de koningsindische opening met enig voordeel doorgekomen, maar wist dat niet te verzilveren en kwam zelfs iets minder te staan.
Frans liet zich in zijn eerste wedstrijd in PMC 1 niet gek maken. Zijn tegenstander trok flink van leer met een koningsaanval inclusief kwaliteitsoffer, maar Frans verdedigde bekwaam en hield het evenwicht overeind.
Aan bord 1 leek Wim de eerste beslissing ten gunste van PMC te kunnen forceren. In onderstaande stelling had met zwart een mooie aanval opgebouwd. Helaas liet hij het op het kritieke moment afweten:
Wim: hier was ik 22…Thb8 van plan met een winnende aanval. Ik zag toen echter dat Wit zijn toren kon offeren op e6. Dus 23 Txe6 fxe6 24 Dxg6 Lf6 25 Df5.
Maar volgens Stockfish is dan 25 Db5 nog steeds uitstekend voor Zwart. De engine geeft hier -2.22.
Ik had dus rustig 22…Thb8 kunnen spelen. Maar ik durfde het niet aan en deed … Db6.
Mijn tegenstander zei na de partij nog dat hij die toren niet zou hebben geofferd omdat hij dacht dat het niet deugde.
Uiteindelijk kwam Wim nog goed weg met remise.
Ikzelf betoonde een vergelijkbare vorm van plichtsverzuim. Na 15 zetten gaf Stockfish mijn stelling dezelfde waardering als die van Wim hierboven, nl. 2,3. Ik had dan wel 16.Pd5 moeten spelen, maar ik zag niet wat ik daar concreet mee kon bereiken. Pas toen mijn tegenstander in de na-analyse vroeg waarom ik geen Pd5 speelde, zag ik het: zwart kan dan bijna geen enkele zet meer doen! Bijv. 16… e4 17.Pxc7 ef3 18.Lf3 Df6 19.Pxa8.
Met mijn laffe 16.a3 liet ik een gouden kans liggen om eens een keer op puur positionele wijze te winnen. Even later kreeg ik een tweede kans, maar ook die liet ik onbenut. Met de remise op de 32e zet kreeg ik loon naar werken.
Uiteindelijk werd het evenwicht tussen de twee teams verbroken aan bord 8. Jo had de stelling lange tijd in evenwicht weten te houden, maar een blunder werd hem, en naar later bleek ook het team, fataal.
Het had nog erger kunnen aflopen. Ronalds lot hing aan een zijden draadje nadat hij in een Pirc een gevaarlijke aanval over zich heen kreeg. Hij wist het gelukkig net droog te houden.
En zo was het 4-3 geworden voor de Zuidlimburgers en was Toon onze laatste hoop op een matchpunt. Probleem was daarbij wel dat hij een kwaliteit achter stond. Ik fluisterde Toon in dat hij geen ijzer met handen hoefde te breken, maar Toon ging voor de dood of de gladiolen. Zoals hij zelf zei, Theo zou dat ook van hem verlangd hebben. Met een lange en riskante manoeuvre wist Toon zijn koning in de vijandelijke linies te wurmen, maar dat had tot gevolg dat de vijandelijke toren aan de andere kant van het bord pionnen kon gaan plukken. Uiteindelijk zag Toon in dat verdere winstpogingen zinloos waren en bood hij in een inmiddels verloren stelling remise aan. Met het oog op de eindstand werd dat geaccepteerd.
Al met al een wedstrijd waarbij het dubbeltje ook de andere kant op had kunnen vallen, maar gezien het feit dat we meer minremises dan plusremises hebben gespeeld, een terechte overwinning voor Zuid Limburg.
Wopke Veenstra