De kampioensaspiraties van PMC waren na het verlies in de vorige ronde al in de prullenbak beland, maar na opnieuw verlies tegen PSV/DODO in de laatste ronde eindigde PMC in de middenmoot van klasse 3B. Een positie die overeenkomt met ons niveau van dit moment, al had er tegen PSV/DODO beslist meer ingezeten.
De schouwburg van Putten was voor de gelegenheid omgebouwd tot speelzaal, maar het verwarmen van de zaal werd blijkbaar te duur geacht. De binnentemperatuur was daardoor gelijk aan de buitentemperatuur, een graad of negen. Gevolg was dat de PMC-spelers met jassen aan achter het bord zaten, terwijl sommigen zo rilden dat gevreesd moest worden dat ze de foute stukken zouden aanraken. De Puttenaren waren aan deze ontberingen gewend, want zij zaten in hun bloes, een enkeling zelfs in t-shirt achter de borden. Daarmee stonden ze al bij de start op psychologische voorsprong.
Luuk de Ruijter was als eerste klaar, na een partij waarin weinig gebeurde en dameruil een gelijkstaand eindspel opleverde. Waarschijnlijk weerhield het verlangen om te verkassen naar de verwarmde analyseruimte Luuk van verdere winstpogingen.
Kort daarop volgde mijn remise tegen Mark Kortrijk. We hadden een Evans gambiet op het bord gekregen waarin ik drie pionnen offerde voor de aanval. Die aanval liep vlotjes, totdat ik een paard op een veld zette dat het niet levend meer kon verlaten. Ik had een kwartier over die zet nagedacht, maar had toch niet alle gevolgen overzien. Voor zulke ingewikkelde stellingen ben ik gewoon te dom. Ik ga voortaan het advies van Luuk tijdens de na-analyse volgen: move first, think later.
De overige zes partijen bereikten alle de tijdnoodfase. John Pouwels speelde vanaf het begin ondernemend, zette al snel een koningsaanval op en investeerde daar een stuk in. Helaas rendeerde de investering niet en kon Johns tegenstander afwikkelen naar een eindspel met een stuk meer. Met zijn verlies kwam PMC op achterstand te staan.
Daarna brak een chaotische fase aan. Op ieder van de resterende borden kon het met het verdere verloop alle kanten op. Helaas viel het rouletteballetje iets vaker in de vakjes van PSV/DODO.
Theo Wijnhoven had een kwaliteit gewonnen, maar gaf zijn voordeel in het laatste halfuur weg. Zijn conditie is door zijn ziekte nog niet voldoende om het vier uur lang vol te houden. Remise.
Wat aan het bord van Toon Jansen gebeurde, was nog erger. Toon had een gewonnen stelling bereikt, maar blunderde in tijdnood een toren weg en moest opgeven. Bij Michel Auwens was het geluk aan onze kant, maar dan vanuit een gelijke stelling. Zijn tegenstander maakte een blunder die Michel onverwacht de winst opleverde.
Wim Molenkamp had na dertig zetten manoeuvreren nog weinig bereikt, maar toen hij de h-lijn met zijn torens pakte, leek zijn tegenstander te bezwijken. Helaas wist Wim zijn voordeel niet vast te houden en eindigde de partij in remise.
Tenslotte leverde Jan Fleuren een bijdrage aan de malheur van PMC door in een gelijk staand eindspel een fout te maken die hem de partij kostte.
Met drie bordpunten, verkleumde botten en de zekerheid van prolongatie van ons verblijf in de derde klasse keerde PMC huiswaarts.
Wopke Veenstra