In de zesde ronde van de KNSB-competitie deed PMC 1 goede zaken tegen subtopper Lonneker.
Met een 5-3 zege nestelt ons team zich op de tweede plek in poule 3B en duikelt Lonneker naar de middenmoot.
Voor de wedstrijd bestonden er wat zorgen over onze gevechtskracht. Twee spelers hadden nog maar kort geleden het ziekenhuis verlaten en we moesten het zonder John Pouwels doen.
De zorgen bleken onterecht, want Johns plaatsvervanger en de twee revaliderende spelers haalden twee uit drie.
De meest onzekere factor was Theo Wijnhoven. Nog geen twee weken geleden lag hij in het ziekenhuis met een zware infectie. Deze had veel van zijn krachten gekost en het was de vraag of hij vier uur lang onder hoogspanning zou kunnen presteren. Dat bleek te lukken; Theo speelde een nette remise tegen Leon Stuij. Na afloop verzuchtte Theo wel dat de pijp helemaal leeg was.
Ook Toon Janssen liet zien dat zijn come back naar wens verloopt. Voor het eerst won hij in PMC-verband, en dat in een partij die een lust voor het oog was. Vanaf het begin had hij met wit het initiatief en dat mondde uit in een pion op d7 die vele zetten lang dreigde te promoveren. Op het moment dat zijn tegenstander zich leek te gaan ontdoen van die zenuwslopende pion, blies Toon met de prachtzet Ld5! de zwarte stelling op.
De derde onzekere factor was Bram Knippenberg, die als invaller voor John was gevraagd. Bram maakt de laatste tijd een onmiskenbare progressie door en ook nu liet hij met een stevige remise tegen Mart Wennink (rating 1941) zien dat hij op het niveau van de 3e klasse kan meedraaien.
Zoon Hidde wilde natuurlijk niet achterblijven, maar aan het eerste bord is die opgave nog wat zwaarder. Hidde laat zich echter nooit intimideren door de reputatie of de rating van zijn tegenstanders en ook nu speelde hij fris en vrolijk tegen Jurgen Meijerink (2008). Hij won al snel een kwaliteit en zette dat voordeel met onberispelijk spel om in winst.
Niet alleen bij Toon en Theo, ook bij Luuk was er sprake van lichamelijk ongemak. Omdat het opschrijven van de zetten niet goed meer ging, had Luuk vrijstelling gekregen van de verplichting om de zetten te noteren. Hij moest daarvoor wel vijf minuten op zijn klok inleveren, maar de wedstrijdleider vond dat niet nodig. Waarop Luuk de klok vijf minuten liet lopen voordat hij met wit zijn eerste zet deed. Veel maakte het niet uit, want na een halfuur spelen stond Luuk gewonnen. Hij had in een Catalaan een aanbeveling van Sosonko gevolgd die er op het eerste gezicht raar uitzag: hij sloot zijn loper op a5 op door zijn pion naar b4 op te schuiven. Die loper bleek echter een verlammende invloed te hebben op de zwarte damevleugel. Met twee torens versterkte Luuk de druk, en de onvermijdelijke fout volgde snel. Zwart dekte een aangevallen loper wat ongelukkig en moest na een pionzet de dekking en daarmee ook de partij opgeven.
Ik kreeg een merkwaardige versie van de Pirc op het bord. Mijn tegenstander speelde na 1.e4 d6 2.d4 Pf6 3.Pc3 de zet …Pd7. Hij had er een instructiefilmpje op Youtube over gezien, zei hij achteraf. Nu moet je niet alles vertrouwen wat er op Internet wordt gepubliceerd, en ook in dit geval stond ik na een zet of 5 duidelijk beter. Mijn tegenstander kwam nog goed terug, maar door mijn loper te offeren tegen twee centrumpionnen kreeg ik vrij spel in het centrum en daarna was het snel gedaan met de zwarte koning.
Tot dusver alleen succesverhalen, maar er waren ook twee dompers. Jan Fleuren had net een zwaar toernooi in Tsjechië achter de rug en dat was aan zijn spel te merken. Een onhandige opstoot van zijn pion naar d5 en de daaropvolgende manoeuvre Dxd5 en terug het hok in met Dd8, leverde hem een flinke achterstand in ontwikkeling op. Zijn tegenstander maakte energiek gebruik van zijn ontwikkelingsvoorsprong en brak het centrum open, waarna Jan zijn dame moest geven tegen een toren. Verlies was daarna onvermijdelijk.
Wim Molenkamp zat tegenover de sterkste speler van het Lonnekerse team, Jokim van den Bos (2091). Halverwege de partij liep Wim glunderend rond, want hij had een paard op e4 geplant. Dat zou voor ontreddering in de witte stelling gaan zorgen. Helaas werd het paard omsingeld en toen het met pion f3 werd verjaagd, bleek dat het geen kant meer op kon. Wim bleef met een stuk minder nog een tijdje vissen in troebel water, maar moest uiteindelijk zijn koning omleggen.
De einduitslag 5-3 gaf de krachtsverhoudingen goed weer. PMC heeft door deze overwinning zowaar een kleine kans gekregen op het kampioenschap.
Wopke Veenstra