De vierde ronde van de KNSB-competitie bracht ons met zeven andere teams naar Arnhem, waar de acht teams van ASV ons opwachtten. 128 schakers in een gymzaal, dat geeft een echte toernooisfeer en de regen die op het dak trommelde versterkte het gevoel dat wij ons van de boze buitenwereld hadden afgezonderd om ons een middag lang te wijden aan ons favoriete tijdverdrijf.
Op grond van de ratings was PMC 1 favoriet tegen ASV 3, maar vlak voor de wedstrijd had Hidde Knippenberg zich wegens ziekte moeten terugtrekken, waarop vader Bram als invaller werd ingezet.
Bram kreeg zijn lijfopening 1.b3 tegen zich, wat hem en zijn teamgenoten enige hoop gaf op een remise of meer. Hij kwam inderdaad goed uit de opening en had kansen in het vroege middenspel, maar na enkele mindere zetten begon zijn stelling te kraken. Even later was het gedaan en had PMC zijn eerste verliespunt te pakken.
De gelijkmaker kwam kort daarop. Luuk voelde zich in een Catalaan als een vis in het water en was zelfs teleurgesteld toen een kleine combinatie hem slechts een pion opleverde. In het daaropvolgende loper-toreneindspel wist hij verschillende dreigingen te combineren en zijn tegenstander tot wanhoop en vervolgens tot overgave te brengen.
Het resultaat van mijn partij liet het evenwicht in stand. Mijn tegenstander Richard Christians, die als vliegende kiep in verschillende teams van ASV invalt, wist met 3…Db6 de gambietvariant van de Caro Cann van zijn angels te ontdoen. Ook de computer gaf naderhand nergens een waardering die boven de 0.0 uit kwam. Remise.
Aan bord 4 leek Wim Molenkamp in zijn drierijensysteem de aanval van wit over zich heenkomen. Daar is hij wel aan gewend. De investering van een stuk leek te veel voor wit, maar Wim kwam niet in rustig vaarwater en moest het stuk teruggeven. Achteraf mocht hij nog van geluk spreken met zijn remise, want zijn tegenstander stond op verschillende momenten in de partij gewonnen.
Ook Michel Auwens remiseerde, na een wat slappe Ponziani-opening waar het vuur op geen enkel moment opflakkerde.
Jan Fleuren zetten het team op voorsprong met een mooie overwinning. Hij won met scherp spel twee lichte stukken tegen een toren en bleef in het daaropvolgende spel van dreigingen en tegendreigingen overeind.
Er was nog een halve punt nodig voor de matchwinst en die werd ruim geleverd door Theo Wijnhoven. Theo had tegen Richard van der Wel een toreneindspel bereikt met een pion meer. Een geïsoleerde dubbelpion weliswaar, maar Theo hield zijn zwaktes keurig gedekt, rukte met zijn koning op en creëerde een vrijpion. Dat leverde hem het volle punt op.
Het maakte nu niet meer uit wat de laatst overgebleven speler, John Pouwels, scoorde, maar John wilde natuurlijk niet met lege handen naar huis. In een Koningsindiër had hij het centrum dichtgeschoven en datzelfde gebeurde in het eindspel met de koningsvleugel. Daardoor kon er alleen via de b-lijn nog wat bereikt worden, maar het was Johns tegenstander die daar gebruik van kon maken. John verdedigde zich stug en liet zelfs door een stukkenruil toe dat hij met een superslechte loper kwam te zitten, maar hij had goed gezien dat wit er zo niet meer doorheen kon komen. Remise was het resultaat van de afmattende partij.
De eindstand, 5-3, brengt PMC weer bovenin de middenmoot.
Wopke Veenstra