Hadden wij nou zo’n slechte dag of waren zij zo in vorm? Waarschijnlijk dat laatste, want echte blunders werden er aan PMC-zijde nauwelijks gemaakt. Hoogstens kun je zeggen dat het ons op een aantal borden aan inspiratie ontbrak.
PMC dacht een gemakkelijke middag te hebben tegen het zwakkere Max Euwe uit Enschede, maar dat viel tegen. De Tukkers hielden goed stand tegen de Groesbekers en dreigden nog even te winnen ook. Met 4-4 kwam PMC er met een blauw oog van af.
Aanvankelijk ging alles zoals verwacht. Theo Wijnhoven had al snel een betere stelling, die overging naar totaal gewonnen toen zijn tegenstander tegen de wind in lang rokeerde. Theo had maar een paar zetten nodig om eerst het enige goede vijandelijke stuk, een loper op d6, weg te jagen en daarna ondekbaar mat te forceren.
Ook mijn partij kwam snel tot een climax. In een Svesnikov deed ik een bekend loperoffer op b5, wat een onduidelijke stelling oplevert. Tot de 17 zet speelden we zonder het te weten een grootmeesterpartij na, daarna begonnen de fouten van beide kanten. De mijne waren blijkbaar iets minder ernstig dan de zijne, want na nog eens 10 zetten moest zwart opgeven wegens aankomend mat.
De remise van Jan Fleuren was een lichte teleurstelling, maar gelet op de slotstelling gerechtvaardigd. Een ernstiger tegenslag was het verlies van Luuk de Ruijter. Luuks tegenstander speelde een onberispelijke partij, verdediging en aanvalsstootjes dynamisch combinerend. Luuk kon geen greep krijgen op de stelling. Een onvoorzichtigheid, misschien uit frustratie, deed hem de das om.
Ook Hidde Knippenberg verloor, maar dat lag meer in de lijn van de verwachtingen – zijn tegenstander Jasper Kamphuis was gewoon sterker. Al op de 7e zet ging Jasper met zijn h-pion op de gerokeerde koning af. Hidde wist er niet het juiste antwoord op te vinden, al dwong hij met slimme paardmanoeuvres zijn tegenstander wel tot oplettendheid. Hiddes koningsstelling veranderde door aanhoudende bombardementen in een ruïne en na zich ervan vergewist te hebben dat er geen redding was, gaf Hidde op.
John Pouwels speelde voor zijn doen nogal timide. Als je zijn stelling na 15 zetten zag, zou je denken dat Wim Molenkamp achter het bord zat: alle stukken en pionnen stonden nog op de laatste drie rijen (John had zwart). Er volgden wat speldeprikjes over en weer, maar Johns tegenstander liet zich niet verrassen en John moest uiteindelijk genoegen nemen met remise.
Michel Auwens en Wim Molenkamp moesten het tij doen keren. Helaas, bij Michel ging dat mis. Tegen het Londen systeem wist Michel niet het juiste tegenspel te bieden en uiteindelijk verloor hij. Max Euwe stond nu met 4-3 voor en alleen winst van Wim kon de schade nog beperken. Wim kweet zich op vakbekwame wijze van zijn taak, door een pion te winnen, de enige open lijn te pakken, nog een pion te winnen en daarna met zijn pionnenmeerderheid op te rukken. Zo werd het 4-4, met complimenten aan Max Euwe.
Wopke Veenstra