Het nieuwe competitieseizoen bracht PMC 1 al direct tegen de sterkste tegenstander in de poule, Winterswijk 1. Als enige team in de derde klasse B heeft het een gemiddelde rating boven de 2000.
Toch waren we zeker niet kansloos. Onze gemiddelde rating lag met 1980 niet veel lager dan die van Winterswijk en we hadden enkele spelers die in het zomerreces een bloedvorm hadden getoond.
Dat gold in elk geval voor Theo, die nationaal veteranenkampioen werd, en Michel, die net een geweldig toernooi achter de rug had. En wat zou onze nieuwe teamgenoot Toon Janssen, gekocht van ASV, laten zien?
De wedstrijd kwam traag op gang. Alleen het eerste bord bood al direct spektakel. Hidde had al in de opening toegelaten dat zijn tegenstander met zijn paard een toren op a8 oppikte in ruil voor een koningsaanval. Als dat paard op a8 teruggenomen kon worden, zou Hidde meer dan voldoende compensatie hebben. Maar daarvoor kwam Hidde steeds net een tempo te kort. Het paard kwam er uit en Hidde speelde nog geruime tijd door met een toren minder, maar zag uiteindelijk het hopeloze van zijn onderneming in.
Ikzelf liet als tweede een uitslag noteren: remise. In een scherpe Pirc werd het evenwicht niet verbroken, al was de slotstelling nog ingewikkeld genoeg om de strijd voort te zetten. Maar de computer gaf ons achteraf gelijk: 0,00.
Jan Fleuren had intussen een aanval op de damevleugel opgezet die vruchten begon af te werpen. Met enkele krachtzetten dwong hij zijn tegenstander tot opgave en bracht daarmee de stand weer in evenwicht. Dat bleef zo na de remise van Theo in een saaie partij, waarin geen van beide spelers iets had ondernomen.
Teleurstellender was de remise van Luuk aan bord 2. Hij had met mooi positioneel spel zware druk weten te zetten op de zwarte damevleugel. Zijn tegenstander verdedigde zich echter bekwaam en ook in het resulterende dubbele toreneindspel maakte hij geen fouten.
Pas ver in de tijdnoodfase begon het Groesbeekse bastion te verbrokkelen. Wim Molenkamp stond al lange tijd met zijn rug tegen de muur en dat kostte veel energie. Of hij de partij had kunnen redden is onzeker, maar toen hij in grote tijdnood zijn dame verspeelde, was het over.
Ook nieuwkomer Toon moest lange tijd vechten voor remise en ook bij hem ging het mis in tijdnood. Minder dramatisch dan bij Wim, maar nadat hij een pion op d4 verloor, veranderde zijn bedrukte stelling in een hopeloze.
En zo stond PMC na zeven uitslagen twee bordpunten achter en kon Michel de teamuitslag niet meer veranderen. Een gelijkstaand paard-loper eindspel werd nog lang beiderzijds uitgemolken, maar de puntendeling bleek onvermijdelijk.
Met de 3-5 nederlaag staat PMC meteen in de onderste regionen van de poule, maar dat zijn we bij de competitiestart wel gewend. Er komen betere tijden.
Wopke Veenstra